Kategoria: Wycieczki

Relacje z wycieczki  Warmia i Mazury

Wycieczki, to ciekawa forma uzupełnienia programu edukacyjnego  Mińskiego UTW. Chętnie odwiedzamy miejsca, które zaznaczyły się w historii Polski a teraz są nieco zapomniane.                                                                                                                               

 Warmia i Mazury – to trasa kolejnej wycieczki dla 51 os. , która odbyła się   w dniach 20-22 czerwca 2023r.                                                                                                                      

 Cała WARMIA – to skrawek ziemi, który był zawsze Polski bez względu na sąsiedztwo Prusów czy Krzyżaków. Powiązania Warmii z Mazurami bardzo kompetentnie wytłumaczyła uczestnikom przewodniczka p. Teresa Kowalewska.                                                                                                                                         

 W pierwszym dniu zwiedziliśmy stolicę regionu OLSZTYN. To od wieków miasto wielokulturowe i wielowyznaniowe, posiada liczne zabytki: Zamek Kapituły Warmińskiej, Muzeum Diecezjalne, ciekawy szlak Mikołaja Kopernika, Brama Wysoka z obrazem Matki Bożej, który ufundowany został przez Jana Pawła II. Jego szczególna wartość artystyczna to różnego rodzaju szkło wytapiane jednorazowo   w pracowni watykańskiej. Podobne mozaiki zdobią Bazylikę św. Piotra w Rzymie.   W Katedrze św. Jakuba Apostoła, a potem w Św. Lipce, zaczynał swoją muzyczną przygodę Feliks Nowowiejski- wielki polski kompozytor.

Kolejny dzień rozpoczynamy od koncertu organowego w sanktuarium, a obecnie bazylice mniejszej, w Św. Lipce. Zdziwienie, jesteśmy 30 minut wcześniej , by zobaczyć świątynie, a tu już mnóstwo ludzi, którzy czekają na  ten wyjątkowy koncert organowy.  Instrument pochodzi z XVIII wieku –  zbudował go Jan Josue  Mosengel. Zaletą tych organów jest 40 głosów, 4 tys. piszczałek co pozwala imitować głosy różnych instrumentów. Szczególną ozdobą są figury aniołów, które grają na instrumentach.                                                                                        

 Sama  miejscowość to mała wieś, która od wieków, w czasach dominacji Prusów i Krzyżaków , była enklawą chrześcijaństwa i polskości. W XVIIw. Król Zygmunt III sprzedaje wieś swojemu sekretarzowi, a ten oddaje ją we władanie ojcom jezuitom. Ci rozpoczynają budowę sanktuarium, którego sercem jest Matka Boża Śnieżna / obraz namalowany na desce przez nieznanego artystę i umieszczony na przydrożnej lipie/. Ze względu na zróżnicowanie wyznaniowe obraz nazwano Matki Jedności Chrześcijan. Wyposażenie Sanktuarium trwało ok. 50 lat, w efekcie powstała PERŁA BAROKU.

RESZEL– to kolejne miasto które odwiedzamy. Powstanie datuje się na XIII wiek. Krzyżacy założyli tu strażnicę, a w XIV w. wybudowano kościół, zamek, szpital, ratusz, składy towarowe, 3 mosty ceglano- kamienne dla zaopatrzenia miasta w towary oraz wodę. Obecnie , jest to jedno z nielicznych miast oznaczone ŚLIMAKIEM na mapie Europy, co oznacza, że żyje się tu spokojnie.

Trasa wycieczki wiedzie dalej przez Kętrzyn do Gierłoży. To jedyne takie miejsce, gdzie Adolf Hitler  miał swoją kwaterę tzw. WICZY SZANIEC. Jest to „miasteczko” zbudowane z 80 bunkrów żelbetonowych dla dowództwa i drewnianych baraków    dla żołnierzy. Stąd Hitler dowodził wojskami podbijając ZSRR w czasie II wojny światowej.  W pobliskich Mamerkach było zaplecze logistyczne.

Oprócz zwiedzania nie zabrakło też atrakcji ,które sprzyjają integracji grupy. Nocowaliśmy w ośrodku nad jeziorem BĘŚ, który wyszukała kol. Ewa Kaliszewska. Były więc dobre warunki na rozrywki. Dzięki zaangażowaniu koleżanek: Jadwigi Maciejewskiej, Bogusławy Dobrzyńskiej i Zofii Grzelak przyjechał do nas Kabaret CZERWONY  TULIPAN z Olsztyna. Zespół działa od 1985r., w repertuarze ma poezję śpiewaną, lirykę i satyrę. Wspomnienia dla siedemdziesięciolatków i nieco starszych. Wspaniała uczta duchowa!!!

Drugi dzień naszej wycieczki przypadł na pierwszy dzień lata. Zgodnie ze zwyczajem rozpaliliśmy nad jeziorem ognisko, wianków nie było, ale śpiewy, dowcipy, kiełbaski to i owszem. Bardzo fajny relaks w tym trudnym czasie inflacji, drożyzny i podziałów politycznych.

Trzeci dzień, powrót przez Kurpie. Kraina granicząca kiedyś z Prusami, wielu Kurpiów było przesiedlanych na  północ. Odwiedziliśmy więc centrum kultury Kurpiowskiej w KADZIDLE- Zagrodę Kurpiowską, by poznać kulturę materialną Kurpiów. Kadzidło, to centrum etnograficzne , w którym pielęgnuje się tradycje ludowe. Organizowane są imprezy folklorystyczne o zasięgu ogólnopolskim np. Wesele Kurpiowskie, uroczyście obchodzona Niedziela Palmowa w pobliskiej miejscowości Łyse. Zjedliśmy smaczny obiad w Pysznej Chacie, poczęstowano nas regionalną babką ziemniaczaną.

Program wycieczki przygotowała Jadwiga Maciejewska, nad finansami pieczę trzymał Jan Wiącek, koordynatorem była  Mirosława Kulma,  a nad całością czuwała Zofia Grzelak- Prezes Stowarzyszenia.

Opracowała: Jadwiga Maciejewska

Zarząd Stowarzyszenia „RTW”, realizując zaplanowane na rok 2022/23 działania, zorganizował w dniach 15 i 16 listopada br. spacer po Starych Powązkach   w Warszawie. Z uwagi na duże zainteresowanie słuchaczy utworzono 2 grupy.

Hasło tej jednodniowej wycieczki to:

„Gdy pamięć ludzka ….”a dalszy ciąg: „…. dalej mówią kamienie”.

Takie właśnie słowa, autorstwa Stefana Kardynała Wyszyńskiego –  Prymasa Polski, znajdują się na tablicy wmurowanej przy Bramie Św. Honoraty, od której rozpoczęliśmy zwiedzanie nekropolii.

Po cmentarzu oprowadzał nas wykwalifikowany warszawski przewodnik p. Hubert Smoczyk. Pomimo już chłodnej, listopadowej pogody słuchaliśmy z wielkim         skupieniem tego co miał nam do przekazania przewodnik. O wszystkim mówił         niezwykle interesująco. Dowiedzieliśmy się, że cmentarz utworzono w 1790 roku                        na działce podarowanej przez rodzinę Szymanowskich. (Fundator działki pochowany został   w 1797 roku).  Podarowana wówczas działka liczyła 2,6 ha, a obecnie  cmentarz osiąga powierzchnię 43 ha.

Pochowanych jest tu ok. 1 mln osób, w tym bardzo wielu zasłużonych i znanych osobistości. Spoczywają tu, m.in.,  żołnierze powstań, działacze niepodlegościowi, wybitni pisarze, poeci, artyści, uczeni, lekarze, politycy, sportowcy, duchowni – nie sposób wyliczyć wszystkich.

Część z nich spoczywa w założonej w 1925 roku Alei Zasłużonych.

Podczas ponad 3-godzinnego spaceru udało nam się zobaczyć wiele starych, niezwykle ciekawych i pięknych nagrobków, wysłuchać wielu interesujących historii.

Nie da się w tak krótkim czasie zobaczyć wszystkiego, ale na pewno jest to inspiracją      dla nas do indywidualnego wybrania się na taki refleksyjny, spokojny spacer, oczywiście  przy sprzyjającej pogodzie.

Przed nami jeszcze Powązki Wojskowe – miejsce wiecznego spoczynku naukowców, artystów, społeczników i ludzi wielu profesji.   Nekropolia absolutnie warta zobaczenia.

Oprac. Z. Grzelak

Z Mińska wyjechaliśmy o 6,45 we wspaniałych humorach, żądni przygód. Nasz Przewodnik, by atmosfera nie zrobiła się zbyt senna, zabawiał nas informacjami na temat historii mijanych miejscowości. Na pewno nie pominął żadnego miasta, miasteczka i wsi, ale największą uwagę zwrócił na Magnuszew, Gorę Kalwarię, Kozienice, Zwoleń, Ciepielów, Ożarów … (być może coś pominęłam).

Około 11,00 byliśmy w Ćmielowie, gdzie zwiedzaliśmy pierwsze w Polsce Żywe Muzeum Porcelany. W ekspozycji są wyroby w wielu stylach pochodzące z różnych okresów produkcji, z wyróżnieniem najbardziej charakterystycznych wzorów. Duże wrażenie na zwiedzających zrobiła wystawa figurek pochodzących z różnych państw i kontynentów.

Kolejnym etapem była Galeria Van Rij. W postindiustrialnej przestrzeni hali fabrycznej prezentowane są prace współczesnych artystów: rzeźby, obrazy, szkice. Wrażenie na zwiedzających robi zbiór prac Lubomira Tomaszewskiego. Jego obrazy są ?ogniem malowane?, a rzeźby tworzone w ?duecie z naturą?.
Na koniec zaprowadzono nas do starej części fabryki (powstała w 1804r.), gdzie zobaczyliśmy jak powstaje porcelana, od projektu po gotowy wyrób,weszliśmy do starego oryginalnego pieca do ?wypału? , poznaliśmy tajemnice powstawania różowej i niebieskiej porcelany.

W ramach czasu wolnego mogliśmy napić się kawy w przymuzealnej kawiarni ?Leżąca Kotka? i kupić pamiątki w sklepie firmowym. Niestety serwis do kawy, który mnie zachwycił kosztował 120 000 zł., a jeżyk równie urokliwy (5 zł.) był już sprzedany.
W drodze do autokaru trudno było nie zauważyć umieszczonych na postumentach głów małp. Ta kolekcja malowideł na porcelanie autorstwa Adama Spały (właściciela manufaktury) nosi tytuł ?Małpy Europy? ma być w intencji autora przestogą dla ludzkości, by uchronić naszą cywilizację przed zagładą.

Kolejnym etapem naszej podróży był Opatów. Tam Ci, którzy w ubiegłym roku poszli na wagary, mogli obejrzeć Kolegiatę p.w. św. Marcina, zjeść lody i kupić krówki opatowskie (nota bene sandomierskie były lepsze).
Około 17,00 byliśmy już w Sandomierzu. Przewodnik zaproponował nam uroczy spacer uliczkami starego miasta. Zobaczyliśmy mieszczańskie kamienice, Dom Długosza, gdzie mieści się obecnie muzeum diecezjalne,
tzw. ? Ucho Igielne? czyli furtę dominikańską, Collegium Gostomianum, a także najpiękniejszy w Polsce gotycki ratusz z XIV w.
Dzień zakończył się spacerem wzdłuż Wąwozu Królowej Jadwigi w kierunku pensjonatu Grill ?Solo?, gdzie zapewniono nam obiadokolację nocleg i śniadanie.
Drugi dzień wycieczki przeznaczony był, w zasadzie, tylko na zwiedzanie Sandomierza. Znowu spacer ulicami miasta. Mijamy Pałac Biskupi, Bazylikę Katedralną, idziemy w kierunku Kamienicy Oleśnickich. Kilka słów o wspaniałej historii tego obiektu i wchodzimy w podziemia. Czeka nas 500 metrowy labirynt prowadzący przez korytarze i komory, które na przestrzeni XV-XVII pełniły funkcję magazynów kupieckich.
Zwiedziliśmy doły, teraz czas na wyżyny, a jest nimi Brama Opatowska. W XIV w. wchodziła w skład fortyfikacji miejskich, teraz dzięki renesansowej attyce jest wspaniałym punktem widokowym. Widać z niej Sandomierz i okolice.
Głównym i największym obiektem sakralnym Diecezji Sandomierskiej jest Bazylika Katedralna, dlatego też to ona była uwieńczeniem naszego spotkania z Sandomierzem.
W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się na tzw. ?przerwę techniczną?we wsi Gołąb i mieliśmy możliwość obejrzenia świeżo odrestaurowanego Domku Loretańskiego – budowli z XVII wieku powstałej dzięki Jerzemu Ossolińskiemu.
To już w zasadzie koniec przygody. Jeszcze tylko smaczny obiad w Cegielni i witaj domu.

http://www.aktywnyseniormm.pl/index.php/2020/09/24/wycieczka-22-23-wrzesnia-cmielow-opatow-sandomierz/

Opracowanie: koleżanka Zyta Drabarek